Zadania psychologa szkolnego zgodnie z rozporządzeniem z Ministra Edukacji Narodowej z dnia 25 sierpnia 2017 w sprawie zasad udzielania i organizacji pomocy psychologiczno-pedagogicznej w publicznych przedszkolach i szkołach to:

• Rozpoznawanie potencjalnych możliwości oraz indywidualnych potrzeb ucznia i umożliwianie ich zaspokojenia.
• Prowadzenie badań i działań diagnostycznych, dotyczących uczniów, w tym, diagnozowanie potencjalnych możliwości oraz wspieranie mocnych stron ucznia.
• Wspieranie ucznia z wybitnymi uzdolnieniami – organizacja indywidualnego toku nauki.
• Diagnozowanie sytuacji wychowawczych w celu wspierania rozwoju ucznia, określenia odpowiednich form pomocy psychologiczno-pedagogicznej, w tym działań profilaktycznych, mediacyjnych i interwencyjnych wobec uczniów, rodziców i nauczycieli.
• Organizowanie i prowadzenie różnych form pomocy psychologicznej dla uczniów, rodziców i nauczycieli.
• Minimalizowanie skutków zaburzeń rozwojowych, zapobieganie zaburzeniom zachowania oraz inicjowanie różnych form pomocy wychowawczej w środowisku szkolnym i pozaszkolnym ucznia.
• Wspieranie rodziców i nauczycieli w rozwiązywaniu problemów wychowawczych.
• Umożliwianie rozwijania umiejętności wychowawczych rodziców i nauczycieli.

Zadania, o których mowa, są realizowane we współpracy z:

• Dyrekcją szkoły
• Rodzicami
• Nauczycielami i innymi pracownikami Zespołu Szkół
• Nauczycielami i pracownikami innych szkół
• Poradnią Psychologiczno-Pedagogiczną
• Innymi podmiotami, działającymi na rzecz rodziny, dzieci i młodzieży.

Czym zajmuje się psycholog w szkole?

Głównym adresatem wszelkich moich działań jako psychologa w szkole jest uczeń. Moim najważniejszym zadaniem jest rozpoznanie potencjalnych możliwości uczniów oraz ich sytuacji wychowawczej. Takie rozpoznanie poprzedza wszelkie działania profilaktyczne, mediacyjne oraz interwencyjne wobec uczniów, rodziców i nauczycieli.

Praca moja na stanowisku psychologa szkolnego polega na zbieraniu informacji na temat uczniów, rodziców, nauczycieli problemów czy zjawisk. Odbywa się to podczas badań psychologicznych, które przyjmują formę: ankiety, rozmowy, obserwacji, testu, kwestionariusza, rysunku itp. Obok informacji zaczerpniętych z takich badań  wykorzystuję informacje pochodzące z innych źródeł: uczniów, nauczycieli, dyrekcji, pracowników obsługi szkoły, rodziców, własnych obserwacji jak również doświadczeń oraz odczuć.

Celem pracy z grupą, przybierającą najczęściej formę zajęć psychoedukacyjnych, bardzo często jest rozwiązanie konkretnego problemu, konfliktu, często mediacja. W takim przypadku chodzi nie tylko o jednorazowe rozwiązanie problemu, ale przede wszystkim otwarcie komunikacji, wyposażenie w umiejętność rozwiązywania konfliktów, uwolnienie z negatywnych emocji. Jest to jeden ze sposobów integrowania grupy, która zaczyna darzyć siebie większym zaufaniem, zna swoje możliwości i ograniczenia.

Głównym adresatem wszelkich moich działań są uczniowie Zespołu Szkolno – Przedszkolnego w Piasecznie, jednak stale współpracuję także z rodzicami, nauczycielami, wychowawcami oraz wszelkimi innymi osobami i instytucjami, wspierającymi działania psychologa w szkole.

Kiedy spotykam się z uczniami?

Zwykle wtedy, gdy:

• zastanawiają się nad tym jak budować dobre związki
• oni sami lub inne osoby społeczności szkolnej nie przestrzegają ustalonych zasad
• mają trudności w nauce, w kontaktach z innymi ludźmi
• mają problemy emocjonalne i osobowościowe:
• lękliwość, nieśmiałość, nadpobudliwość, zahamowania, napady gniewu, trudności z wyrażaniem swoich emocji,
• niską samoocenę
• mają myśli samobójcze
• są zestresowani
• niewłaściwie się zachowują: są agresywni, często wchodzą w konflikty, lekceważą polecenia, obowiązujące normy itp.
• doświadczają sytuacji kryzysowych: śmierć kogoś bliskiego, rozwód rodziców, choroba własna lub kogoś w rodzinie (w tym choroba alkoholowa),
• przeniesienie do nowej szkoły, przeprowadzka i inne
• potrzebują pomocy materialnej
• cokolwiek mogłoby zagrażać ich życiu, zdrowiu, bezpieczeństwu
• kieruje ich do mnie nauczyciel (interwencje)
• cieszą się swoimi sukcesami – tymi szkolnymi i „życiowymi” wracają z ciekawych podróży z wrażeniami, zdjęciami
• nie wiedzą, kogo mają zapytać o daną sprawę lub kogo prosić o pomoc
• chcą porozmawiać o tym, co ich denerwuje
• oraz w każdej innej sprawie